Ik ben als nakomeling de jongste van vijf kinderen. Mijn vader overleed vlak voordat ik geboren werd, waardoor mijn moeder er alleen voor stond. Mijn moeder was als de dood voor instanties. Ze was bang dat die haar kinderen weg zouden halen omdat ze de taal niet sprak en er alleen voor stond. In al die onzekerheid kreeg mijn oudere broer een vaderrol in de schoenen geschoven. Zo groeide ik op in een omgeving waar weinig tijd was voor aandacht en liefde.

Ik zocht een ontsnapping, en meer nog, ik zocht liefde. Die vond ik uiteindelijk bij een jongen van een andere afkomst en bij zijn familie. Een taboe in mijn cultuur. Toch bleef ik bij mijn keuze. Ik raakte zwanger, maar kwam in een verkeerde wereld terecht. Toen de politie op een dag ons huis doorzocht en ik mijn kleine dochter uit bed moest halen zodat ze het bedje konden doorzoeken, besloot ik uit de relatie te stappen. Ik werd alleenstaande moeder, werkte keihard, maar alsnog kwam ik tot over mijn oren in de schulden terecht. Deurwaarders, politie voor de deur, uiteindelijk belandde ik in de schuldsanering. Ik kon mezelf niet meer in de spiegel aankijken.

Ik ben nooit echt gelukkig geweest, daar kwam het op neer. Mijn leven was een grote depressieve bui. Dat besef ik nu pas. Ik moest eerst de bodem raken, mezelf een lange tijd terugtrekken uit mijn bekende omgeving, om eindelijk tot mezelf te komen. Pas toen begreep ik dat het veel te ver was gegaan.

Ik dacht dat ik mezelf in die tijd door en door leerde kennen. Ik kwam tot het inzicht dat ik me al mijn hele leven ongewenst heb gevoeld, alsof ik geen recht van bestaan had. En toen kwam ADAMAS op mijn pad. Al na het eerste weekend van de opleiding besefte ik dat er groot deel van mezelf was wat ik nog niet kende. Heel bijzonder. We deden oefeningen die fysiek doorwerkten. Ik voelde een verbinding met mezelf die ik nooit eerder had gevoeld. Echte verbinding. Niet alleen het idee ervan, ik kon het in ieder cel voelen. Een ervaring die je niet aan een ander uit kan leggen. Bij ADAMAS heb ik het ongewenst zijn in mijn lichaam gevoeld, alsof ik het aan kon raken, en toen kon het pas veranderen.

ADAMAS is een beweging die alleen maar groter wordt, met een mooie mix van mensen die alleen hetzelfde voor ogen hebben: onbegrepen jongeren helpen. Wij begrijpen dat jongeren in een situatie terecht kunnen komen, waar ze echt niet uit kunnen, al willen ze het zo graag. We richten ons niet alleen op jongens, ik wil me vooral richten op meiden. Die vaak steun nodig hebben op emotioneel vlak, maar er niet om vragen. Meiden die moeite hebben met cultuurverschillen. Hoe ga je om met verwachtingen uit je omgeving? Hoe krijg je erkenning als er in jouw cultuur voornamelijk erkenning is voor de mannen? Hoe behoud je je autonomie in de keuze voor een relatie? Ik merk dat ik met mijn ervaring iets kan betekenen voor een ander. En niet alleen ik, maar ook het hechte netwerk van Credible Messengers waar ik onderdeel van ben, een soort nieuwe familie. Ook mijn eigen familie is nu trots op me, ze zien dat het goed met gaat, dat ik eindelijk gelukkig ben.