Ik ben geboren in de Pijp en op negenjarige leeftijd naar Geuzenveld verhuisd. Mijn jeugd was heel liefdevol. In de pijp begonnen me wel dingen op te vallen. In mijn omgeving gingen mensen de gevangenis in en uit. Je kwam spullen tegen die buit waren gemaakt. Je krijgt dan een beeld van de wereld, hoe het in elkaar zit daarbuiten. Materie is belangrijk. Het gaat om spullen, merken. En dat wil jij dan ook. Ik wist alleen niet hoe je eraan kwam.

Toen verhuisde ik naar Geuzenveld, daar leerde ik dat. Ik ging op straat hangen. Eerst veel voetballen en sporten. Overal hoorde je verhalen, werd je op slechte ideeën gebracht. Onmogelijk om aan dat verhaal te ontsnappen, het was normaal. Alleen op school hoorde je soms andere verhalen.

Ik zat tussen twee werelden in. De straat was de straat. Maar voetbal was een andere wereld, die droom werd steeds zwakker. Sommige jongens breken dan. Je wil een plek in de wereld en ziet niet hoe dat op een andere manier kan. Je gaat steeds minder naar school. De criminaliteit begint te trekken. Voor je het weet kan je niet meer terug.

De eerste keer dat ik tegen de lamp liep was meteen een harde klap. Ik moest twee jaar zitten, maar wist vanaf de dag dat ik vastzat dat dat ook meteen het omslagpunt was. Net daarvoor was ik mijn vrouw tegengekomen. Zij heeft me er doorheen getrokken en een toekomst laten zien, laten zien dat dat eerlijk kon.

Het was niet moeilijk om eruit te stappen, je zit een paar dagen en ‘je vrienden’ vergeten je meteen. Alsof je niet hebt bestaan. Toen ik terugkwam wist ik niet wat ik moest doen. Ik vroeg mijn vriendin ten huwelijk, ik had een strafblad, dus kon niet veel. Mijn oudere broer had een coffeeshop. Daar kwam ik wel weer in aanraking met criminaliteit, maar wist toen heel duidelijk: dit niet meer. Ik werd er nog door mijn oude wereldje omringd, maar was het niet meer.

Toen ik bij stichting IMD terecht kwam zag Imad een goede jongerenwerker in mij. Dat wilde ik heel graag doen, ik ben meteen gestopt in de coffeeshop. In de ADAMAS-opleiding heb ik mezelf nog beter leren kennen. Mijn sterkte wapen is nu sport: kickbox, fitness, crossfit. Ik heb gemerkt dat de meeste jongeren niet zo zelfverzekerd zijn. Met mijn achtergrond krijg ik ze zelfverzekerder. Ik laat ze ervaren dat ze krachtig zijn en wèl kunnen bereiken wat ze willen.

Ik lijk een best rustige jongen, een beetje teruggetrokken. Maar ik ben een heel open persoon die over zijn gevoelens kan praten. Jongeren voelen dat. Ik heb ervaring met verschillende culturen en achtergronden. Er lijkt soms een muurtje om me heen te staan, maar ik sta eigenlijk voor alles open. Je kan altijd bij mij terecht. Dat herken ik ook gelijk bij anderen, die jongens die een dikke muur om zich heen hebben gebouwd, die hebben vaak een heel klein hartje.