Ik ben opgegroeid in een volkswijk. Aan de overkant van mijn ouderlijk huis werkten prostituees . Er waren veel vechtpartijen en een groot wantrouwen ten aanzien van de politie waarmee jongens uit de buurt een kat-en-muis-spel speelden. Mijn vrienden waren een stuk ouder dan ik en bleken in de criminaliteit te zitten; straatroven, overvallen en inbraken. Jarenlang bleven ze onder de radar. Ze hebben me nooit bij hun daden betrokken. Ze kwamen veel bij ons thuis: mijn moeder gaf ze de aandacht die ze niet van hun ouders kregen. Ze hadden teveel respect voor mijn moeder denk ik, om me op hun pad mee te trekken. Toen ik zestien was, zaten al mijn vrienden in jeugddetentie. Hele families raakten verscheurd. Ik heb mijn vrienden daarna nooit meer gezien.

Ook in mijn eigen familie werd duidelijk hoe destructief het pad van criminaliteit is. Mijn ooms waren boeven. Elke keer verdween er wel weer een oom en ving mijn moeder hun gezinnen op. Je zou mijn moeder nu buurtmoeder noemen. Ik heb veel van haar geleerd: niet oordelen, luisteren naar onderliggende angsten en verlangens, niet adviseren maar vragen stellen, conflicten beslechten door het pad van liefde en kwetsbaarheid te kiezen. Ook al leken situaties soms echt onmogelijk, ze wist altijd een puzzel te leggen die klopte. Ik vond het machtig mooi hoe zij dat deed.

Toen ik zestien was, bleek zij ernstig ziek te zijn. twee jaar later stierf ze. Dat was een splijtbom in onze familie. Mijn vader kon het verdriet niet aan. Ik nam grotendeels de zorg voor mijn jonge broertje op me die vier jaar later stierf. Ik had moeite om het trauma van dat verlies te verwerken. Dat heeft me jarenlang achtervolgd. Ik wilde nooit meer geraakt worden, nooit meer iemand verliezen en koos als afleiding om hard te werken. Ik werd succesvol in mijn werk, tot ik geplaagd werd door angstaanvallen en ik niets meer kon. Op straat kreeg in paniek-aanvallen. Ik sloot me thuis op. Artsen en psychologen kregen me niet aan de praat.

Na een paar jaar als kluizenaar te hebben geleefd leerde ik een vechtkunstenaar kennen. Een jonge kerel: hij was achttien, ik toen halverwege de dertig. Hij zei: ik weet wat er met je aan de hand is en kan wat voor je doen, maar dan moet je beloven dat je net zo lang met me blijft trainen tot het klaar is. Dat bleek een dikke acht jaar te zijn. Elke dag met hem aan de slag, soms twee uur, soms hele dagen. Ik leerde van hem technieken om trauma te transformeren. Ik leerde weer te vertrouwen op mijn lijf. Ik kon denken, voelen en handelen weer op één lijn brengen. Ik voelde me weer verbonden met mezelf en met de wereld om me heen - een doorleefde verbinding. Dat gaf rust en focus. Ik kon weer in de wereld staan.

Vanaf dat moment heb ik mijn leven omgegooid: ben ik me gaan verdiepen in de werking van trauma en hoe je met technieken uit de vechtkunst, maar ook met meditatietechnieken en technieken uit creatieve discplines als film, theater en literatuur, trauma's kunt transformeren tot kracht. In 2007 heb ik Your Lab opgericht: een programma waarin al die kennis en ervaring samengebald wordt. Intussen hebben meer dan 6.000 mensen aan dat programma meegedaan.

Nu zetten we die kennis in voor de Credible Messengers van ADAMAS. Veel van de jongeren waar we in ADAMAS mee te maken hebben, zijn getraumatiseerd. Ze hebben iets heftigs meegemaakt, of zijn opgegroeid in een omgeving die onveilig was, waardoor ze voortdurend in de overlevingsstand staan. Dat transformeren naar kracht, dat is essentieel. Vervolgens kun je gaan werken aan talentontwikkeling en het bouwen van een krachtig netwerk. Maar pas nadat lijf en geest niet langer op overleving staan. Te vaak wordt die noodzakelijk stap overgeslagen, of alleen maar cognitief aangeraakt: dat kun je nooit duurzaam impact maken.

Het Credible Mesengers programma van ADAMAS is ongekend mooi: de diversiteit, de doorleefdheid van al die ervaringen, de rauwheid - ik leer zo veel. En de impact die we met elkaar kunnen maken is waanzinnig. Diversiteit samenballen tot éénheid om te doen wat werkelijk waardevol is: levens uit de marge halen om ze midden in de wereld te laten stralen.